آدم عامّی
یکی از شِگِردهایِ به کار گرفته شده در پُراپُگَندا 'آدمِ عامّی' میباشد. در این شگرد٬ آدم ریاءکاری که قصد سوء استفاده از مردم را دارد سعی میکند خود را به عنوان یک آدم عامّی جلوه دهد. آدمها معمولاً به افرادی که از غیر محسوب میشوند اعتماد نمیکنند. به همین دلیل٬ با شگردِ آدم عامّی٬ پِراپوگَندیست سعی میکند خود را یکی از افراد گروهی که قصد فریب آنان را دارد جا بزند تا بتواند اعتماد آنان را جلب کند - که بعداً بتواند از این اعتماد سوء استفاده کند.
بیشتر از همه٬ این شگرد در بین نامزدهای انتخاباتی و سیاستمداران قابل مشاهده است. در جوامع غربی٬ تضاد طبقاتی به حدّی زیاد است که بعضی از طبقات کاملاً سوا از طبقات دیگر به نظر میرسند. به همین دلیل٬ سیاستمدارانی که از طبقات بالاتر آمده اند سعی میکنند خود را به عنوان آدم عامّی در نزد عموم جلوه دهند.
برای مثال٬ برای انتخابات ریاست جمهوری امریکا در سال ۲۰۱۲ میلادی٬ نامزد انتخاباتی٬ آقای مِت رامنی٬ ملاقاتی را با عدّه ای از رأی دهندگان در سال ۲۰۱۱ میلادی داشتند که در آن برخی از مهمانان مشکل بیکاری در امریکا را مطرح کردند. بیکاری در آن زمان در امریکا بیداد میکرد و خیلی از مردم درآمد کافی برای امرار معاش را نداشتند. در پاسخ به مهمانان٬ آقای رامنی ادّعا کردند که ایشان هم مثل بقیه بیکار هستند. حقیقت این بود که وضعیت آقای رامنی با بقیهٔ شهروندان امریکا فرق داشت. در شهروندان امریکا افرادی بودند که مجبور بودند از یک وعدهٔ غذایی در روز بزنند. در حالی که آقای رامنی به حدّی ثروتمند بودند که هفت نسل جلوترشان میتوانستند بهترین زندگی را بدون هیچگونه درآمدی داشته باشند. با این حال٬ آقای رامنی سعی کردند با این حرف خود را مانند بقیهٔ مردم امریکا نمایان کنند.
نمونهٔ دیگر٬ تلاشهای رئیس جمهور سابق امریکا٬ آقای جورج هِربِرت والکِر بوش٬ بود که بتوانند خود را عضوی از مردم عامّیِ امریکا جلوه دهند. زحمات ایشان به خوبی پیش میرفت تا اینکه گزارشگری قیمت یک دبّه شیر را از ایشان پرسید. اینجا بود که عدم توانایی حدس قیمت یک دبّه شیر تفاضل ایشان را از مردم عامّی امریکا نشان داد. در این مورد٬ پِراپوگندایِ آدم عامّی به ضرر ایشان تمام شد.
در پوستر بالا از انتخابات سال ۱۹۷۲ صورت نامزد انتخاباتی٬ آقای جورج مَک گاوِرن٬ در کنار صورت مردم از همهٔ مشاغل و طبقات جامعه به تصویر گذاشته میشود. دقّت داشته باشید که صورت آقای مَک گاوِرن بزرگتر از صورت بقیهٔ مردم است - که تصویر یک آدم مهمتر و قدرتمندتر را از او به جا میگذارد. به علاوه٬ صورتهای خوشحال و خندان به بینندهٔ پوستر این وعده را میدهند که با دولت آقای مَک گاوِرن٬ همه موفّق و راضی خواهند بود. نوشتهٔ پائین پوستر میخواند: "باهم با مَک گاوِرن."
نمونه هایی از این روش برای اغفال کردن عموم از این قرار است:
- ابراز احساسات کردن - مانند گریستن در حالی که دربارهٔ مصیبتی که به یکی از شهروندان٬ منطقه ای٬ یا بخشی از جامعه وارد شده صحبت میکنند.
- استفاده از واژه های روزمره مانند 'خانه٬' 'بچّه ها٬' یا 'سفرهٔ شام' که نمایانگر خانوادهٔ معمولی است.
پُراپُگَندیست ممکن است مثل شهروندانِ عادّی لباس بپوشد٬ اصطلاحات عامیانه به کار ببرد٬ یا طرز برخورد طبقهٔ کارگر را به خود بگیرد. این رقابت در بین سیاستمداران و نامزدهای انتخاباتی قابل مشاهده است که سعی میکنند عامّیتر از رقیبان خود به نظر برسند:
- رئیس جمهور سابق امریکا٬ آقای بیل کِلینتون٬ در مَک دونالد (یکی از محبوبترین ساندویچیهای امریکا) غذا میخوردند٬ در یکی از برنامه های تلویزیونی ساکسیفون زدند٬ و قبول داشتند که از رُمانهای جاسوسی لذّت میبردند.
- آقای رانولد رِیگِن٬ رئیس جمهور سابق امریکا٬ در چندین مورد در حینِ بُرِش چوب نشان داده شده بودند.
- آقای جِیمز کارتِر٬ رئیس جمهور سابق امریکا٬ اصرار داشتند که به نامِ 'جیمی' وارد دفتر ریاست جمهوری شوند - درست مثل اینکه اسم کسی محمّد باشد و از مردم بخواهد که او را ممّد خطاب کنند.
در خلاصه٬ از طریق روش آدم عامّی٬ پِراپوگَندیست سعی میکند خود را مانند مخاطب خود نمایان کند.
این شگرد فقط مخصوص به سیاست نیست. شگرد آدم عامّی در مدیریت بازرگانی هم زیاد مشاهده میشود. معمولاً٬ مدیران مؤسسات بازرگانی در کشورهای غربی قصد سوء استفاده از کارمندان و زیر-دستان خود را دارند. برای اینکه کارمندان مورد نظر متوجّه برنامه ها و اهداف این مدیران ریاءکار نشوند٬ این مدیران از کارمندان خود میخواهند که آنان را به اسم کوچک خطاب کنند٬ نه به نام خانوادگی. این به این دلیل است که اسم کوچک معمولاً فقط برای دوستان به کار میرود و اگر شما شخصی را به اسم کوچک خطاب کنید٬ به خودتان گفته اید که او دوست شما است. این عمل ناخودآگاه شک و تردید را نسبت به مدیر ریاکار برمیدارد و باعث میشود که شما بیشتر به او اعتماد کنید - که راحتتر بتواند شما را تیغ بزند.
شگرد آدم عامّی در عملیات روانی هم کاربرد دارد. برای مثال٬ قبل از راه اندازی جنگ٬ سربازان کشور مهاجم به عنوان مردم معمولی و نرمال جلوی کشور مورد هدف نمایان میشوند - سربازانی که مثل همهٔ مردم دیگر٬ خانواده٬ امید٬ و آرزو دارند. با این روش٬ بدون اینکه خصومت ـ آمیز و وحشیانه به نظر برسد، کشوری میتواند به کشوری دیگر هجوم آورد. اگر سربازان کشور مورد هدف قرار گرفته فکر کنند که سربازان کشور مهاجم مثل خودشان و آدمهای خوبی هستند٬ ممکن است حاضر نشوند لطمه ای به آنان وارد کنند. بدین وسیله٬ ممکن است کشور مهاجم بتواند در خلع سلاح کردن دشمن موفّق شود.